High young professionals met een burn-out – het komt steeds vaker voor. “Ze moeten leren hun energie beter te doseren, door op tijd te lummelen, even helemaal niks doen”, aldus A&G psycholoog Igor Moll die is verbonden aan Ascender.
“Ze zijn eind twintig, begin dertig, academisch opgeleid en een eind op de rails met hun carrière in topsectoren als de advocatuur, het bedrijfsleven of als eigen ondernemer. Aan één kant leven ze gezond; veel sporten en goed eten. Aan de andere kant bedrijven ze in hun werk topsport en hebben ze een vol sociaal leven; elke avond is er wel iets, een borrel met vrienden, een bedrijfsuitje, een festival, een weekendje Berlijn – maar op maandag begint weer een lange werkweek. En dan kan het opeens gebeuren dat ze oververmoeid raken en de motivatie in hun werk verliezen. De eerste symptomen van een burn-out negeren ze vaak”, zegt psycholoog Igor Moll. “Ze stellen het lang uit om te onderkennen dat ze in het rood terechtkomen en beseffen niet dat ze moeten bijkomen van alle drukte. Dat past niet in hun levensstijl.”
Moll krijgt onder zijn cliënten hier steeds meer mee te maken. Hij ziet dat high young professionals het moeilijk vinden om om te gaan met stress en weinig sensitief zijn voor de signalen van disbalans & werkdruk. “Ze leven in de illusie dat alles kan en alles vanzelf beter en meer wordt – ze zitten op het traject van groei: meer opleiding, meer verdienen, meer bezit. Als ik naar mezelf kijk op die leeftijd, dan denk je dat je volwassen bent en alles aan kan. Maar in feite ben je nog een broekie met weinig levenservaring. Dat is van alle tijden. Alleen, in de huidige tijd is meer verstoring en afleiding.”
Twee dingen spelen voor deze generatie een rol, zegt hij . “Social media – er is al veel geschreven hoe dat permanent trekt en zuigt. Je moet ‘een belevenis’ hebben, en om te laten zien wat je allemaal meemaakt ga je dat posten aan je vrienden. Het andere zijn de ouders die veel meer dan vroeger hoge verwachtingen hebben van hun kinderen. Het is nooit genoeg, het kan altijd beter, althans zo ervaren ze dat. Het zijn deze twee krachten die een extra druk leggen op hun bestaan.” Moll stelt daar tegenover dat ze moeten leren lanterfanten. “Niks doen is ook gezond.”
Maar hoe kunnen ze dat leren?
“We focussen op het belang van herstellen. Eerst moeten ze onderkennen dat het allemaal te veel is. We gaan uitzoeken welke bronnen energie geven – in plaats van te nemen. En dan kun je beginnen met het terugwinnen van energie. Het is een proces van recupereren, van herstellen door proactief en nuttig te ontspannen. Ze leren hun signalen goed in de gaten te houden en andere keuzes te maken. Vaker ‘nee’ zeggen en een weekend echt niks doen.”
Hoeveel tijd is doorgaans nodig voor herstel?
“Een vuistregel die wel gebruikt wordt is dat herstel ongeveer het aantal maanden duurt gelijk aan het aantal jaren dat iemand de uitval heeft opgebouwd. Die verhouding is niet wetenschappelijk bewezen, maar geeft grofweg al een goede indicatie. Het is uiteraard lastig om aan te geven wanneer het plegen van roofbouw precies is begonnen. Soms ligt er een grote gebeurtenis aan ten grondslag, meestal is het een combinatie van werk en privé dat ergens begint te kantelen. Een burn-out is formeel nog altijd een aan werk gerelateerde aandoening, maar mensen glijden meestal af door schaken op meerdere schaakborden met allerleis eisen en plichten. Met hulp kun je leren daar beter controle over te krijgen.”